Na inicijativu Opštine Herceg Novi, i uz konsultacije sa ostalim lokalnim samoupravamam, generalna sekretarka Zajednice opština Crne Gore (ZOCG) Mišela Manojlović dostavila je državnoj Skupštini i Vladi amandmane na  Predlog Zakona o izmjenama i dopunama Zakona o državnoj imovini sa ciljem da se jedinicama lokalne samouprave omogući efikasniji način upravljanja imovinom koja im je data na raspolaganje.

Prvim amandmanom se predviđa da Vlada ne daje prethodnu saglasnost za otuđenje imovinskih prava na nepokretnostima koje pripadaju opštini, a čija je površina do 300 kvadrata, kao ni kada je riječ o raspolaganju imovinom neposrednom pogodbom. Svrha ovog predloženog rješenja jeste da se ubrza procedura raspolaganja malim parcelama radi njihovog privođenja namjeni u skladu sa planskom dokumentacijom i procedura raspolaganja u slučajevima prenosa zemljišta za potrebe državnih organa, eksproprijacije, dokompletiranja parcele i legalizacije, u kojima je unaprijed poznat sticalac prava svojine.

Drugim amandmanom se predviđa da se nepokretnost može izdati u zakup neposrednom pogodbom u slučaju kada je povezana sa nepokretošću ili djelatnošu zakupca i u slučaju kada se vrši produžavanje ugovora sa zakupcem koji je redovno izvršavao obaveze po osnovu ugovora čiji je rok istekao. Prema važećem rješenju, zakupodavac može izdati stvar u zakup neposrednom pogodbom tek  kada se u predhodna tri pokušaja javnog oglašavanja nije javio niko, što ne  daje pravnu sigurnost privrednim subjektima i preduzetnicima koji obavljaju svoju djelatnost u zakupljenoj nepokretnosti.

– Osim toga, postoje situacije gdje je zakup moguće zaključiti samo sa jednim licem čija je imovina ili djelatnost u neposrednoj vezi sa zakupljenom nepokretnosti, odnosno u slučaju kada je zakupac organizovao i obavlja djelatnost u zakupljenom prostoru a uredno je izmirivao  svoje obaveze u toku trajanja predhodnog ugovora o zakupu. Ova rješenja usklađena su i sa Zakonom o obligacionim odnosima – navodi Manojlović u obrazloženju drugog amandmana.

Trećim amandanom predlaže se da se odredbe Zakona koje se odnose na pretvaranje prava korišćenja u pravo svojine formulišu na način kojim bi se postiglo usklađivanje Zakona o državnoj imovini sa zakonom kojim se uređuje planiranje prostora, i kako bi se uopštenim upućivanjem na  plansku dokumentaciju izbjegla potreba za novim usklađivanjem u slučaju ponovne izmjene naziva planske dokumentacije.